Zdrowie

Dalmatyńczyki są rasą cieszącą się dość dobrym zdrowiem i zazwyczaj w dobrej kondycji dożywającą późnej starości. Jak w każdej rasie możliwe jest jednak wystąpienie kilku problemów. Poniżej te najczęściej spotykane:

Głuchota
Niestety dalmatyńczyki są predysponowane do wrodzonej jedno lub obu stronnej głuchoty. Z tego względu już w wieku szczenięcym (około 7tyg.życia), jeszcze w hodowli powinien zostać wykonany test BAER czyli proste badanie audiometryczne przeprowadzane przez lekarza weterynarii. Badanie to wykonuje się w lekkiej sedacji (narkozie). Do dalszej hodowli powinny być przeznaczane wyłącznie psy obustronnie słyszące.

Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych
Na szczęście dalmatyńczyki niezwykle rzadko dotknięte są dysplazją stawów czyli nieprawidłowym ułożeniem kości w panewce stawu mogącym utrudniać czy wręcz uniemożliwiać właściwe poruszanie się. W Polsce nie ma obowiązkowych badań psów hodowlanych w kierunku diagnozy dysplazji lecz większość hodowców mimo to przeprowadza badania swoich psów. Badania z wpisaniem wyniku do rodowodu psa może przeprowadzać tylko kilku lekarzy weterynarii w kraju- ich lista dostępna jest na stronie ZKWP.

Choroby dolnych dróg moczowych/ kamienie nerkowe
Ze względu na specyficzne działanie dróg moczowych dalmatyńczyki mają spore skłonności do problemów w tym obszarze oraz tworzenia się piasku i kamieni nerkowych. Spowodowane jest to zbyt małą ilością alantoiny powstającej podczas przemiany kwasu moczowego (powstającego z przemiany puryn pochodzących z białka w pożywieniu). Alantoina jest łatwo rozpuszczalna i bez problemu opuszcza drogi moczowe. Niestety u dalmatyńczyków spora ilość pozostałego kwasu moczowego zostaje przekształcona w sól zwaną moczanem (nierozpuszczalny) i trafia bezpośrednio do moczu. Przy dużym nasyceniu moczu moczanami mogą tworzyć się kryształki, które w zależności od pH mogą zbijać się w grupki tworząc tzw."piasek" lub kamienie.
Obecnie hodowane są już tzw. dalmatyńczyki LUA, które mają genetycznie uwarunkowany lepszy metabolizm kwasu moczowego. Więcej o tym można przeczytać TUTAJ.

Aby ograniczyć ryzyko wystąpienia problemów należy:
-zapewnić psu zawsze świeżą wodę w dowolnej ilości.
-pilnować aby pies regularnie siusiał (jeśli pies powstrzymuje się bo np. nie ma nas długo w domu to mocz staje się bardziej skoncentrowany),
-w wieku dorosłym najlepiej karmić psa karmą zawierającą 20-23% białek zwierzęcych (wskazana jest karma z niską zawartością puryn- tabele obrazujące ich zawartość w poszczególnych pokarmach można znaleźć np. TU)

Alergie
Podobnie jak ludzie, psy mogą cierpieć z powodu różnego rodzaju alergii i nietolerancji. Przyczyna nie jest do końca znana- nie można wykluczyć skłonności genetycznych (z tego względu do hodowli należałoby przeznaczać osobniki niewykazujące oznak alergii), mogą to być również problemy nabyte środowiskowe.
Alergia u dalmatyńczyków najczęściej objawia się problemami skórnymi- pies zaczyna się drapać, może wystąpić miejscowe wypadanie sierści, pokrzywka, zaczerwienienie. Bardzo często alergii towarzyszy zakażenie malassezją objawiające się różowo-brązowym zabarwieniem sierści najczęściej na łapach (między palcami) i na wargach. Malassezja wymaga diagnozy i leczenia przez lekarza weterynarii (antybiotykoterapia i kąpiele w szamponach weterynaryjnych). Rzadziej przy alergii występują objawy ze strony układu pokarmowego (biegunki, częste i brzydko pachnące gazy) czy oddechowego (kaszel, duszności).
Przy podejrzeniu alergii warto zastanowić się co może być czynnikiem uczulającym: zmiana karmy (można przeprowadzić dietę eliminacyjną), pyłki, kurz i roztocza, detergenty. W stanach ostrych niezbędna jest pomoc lekarza weterynarii.
Obecnie możliwe jest wykonanie testów alergologicznych (skórnych lub z krwi) lecz ich wiarygodność jest sprawą dyskusyjną. Nic nie zastąpi rzetelnej obserwacji prowadzonej przez właściciela.

Problemy z uszami
Jak większość ras "zwisłouchych", dalmatyńczyki mają niestety predyspozycje do stanów zapalnych uszu. Spowodowane jest to brakiem wentylacji ucha i podwyższoną w nim temperaturą, która sprzyja zbytniemu namnażaniu się patologicznej flory bakteryjnej. Nawracające infekcje najczęściej jednak pojawiają się przy alergiach. Charakterystyczne objawy problemów z uszami to trzepanie głową, drapanie, brzydki zapach uszu, wydzielina sprawiająca wrażenie brudu/błota. W każdym wypadku leczenie prowadzone jest przez lekarza weterynarii. Przy nawracający infekcjach można profilaktycznie używać np. preparatu Malacetic, który utrzymuje w ryzach florę bakteryjną (2 razy w tygodniu po 0,5ml do każdego ucha).